Saudamos a nova estación cun soneto de Otero Pedrayo do ano 1930 titulado "Canción de outono".
Canción d'outono
Roseira mainamente desfollada
por calada pasión. Ceibe fontela
que ó espallar da alborada,
inda garda a lembranza dunha estrela.
vaga nos ermos unha sombra amada,
ten a serra saudades de doncela
i esperta o pensamento ante a chamada
da longa noite e da mañán sinxela.
Pasa o setembre; no espido outeiral
demórase o solpor en longo ensono;
os coros da vendima enchen o val.
Namentras un nortiño en baixo tono
vai pousando no morno piñeiral
a sonata patéteca do outono.
Ramón Otero Pedrayo, Poesía
Ningún comentario:
Publicar un comentario