Mª VICTORIA MORENO

Créditos da ilustración

Este ano homenaxearemos no Día das Letras Galegas a María Victoria Moreno e non queremos deixar que a súa presenza sexa allea a este blogue, polo que escollemos un soneto de Elexías de luz para lembrala.

Namorada de outonos e solpores,

peregrina nas gándaras da vida,

buscaches no tremor da atardecida

fragancias vellas de ilusións e amores.

Sorriron para ti tódalas flores,

fixose a luz roibén na túa ferida

e, por nidios ronseis, a alma durmida

foi desde o abismo ós altos miradores.

Inefables paisaxes de harmonía

abríronse ante ti coma agasallo

en volutas de lúa opalescente.

Desposaron en lene melodía

os pétalos da luz, a paz do orballo

e o teu corpo, xa lirio evanescente.

Mª Victoria Moreno, Elexías de luz