luns, 14 de novembro de 2016

MANUEL MARÍA E O OUTONO



Escollemos para novembro un soneto de Manuel María pertencente ao libro Poemas ao Outono (1977). O outono nesta ocasión simboliza a idade madura, unha etapa amosada chea de plenitude pola comuñón coa natureza e a confianza no amor coma rexuvenecedor da vida.

Agora que entrei no propio Outono
e camiñando xa para o solpor,
acendo, cada día, o meu amor
na luz centilante dun ensono.

Non teño tesouros e son dono
da estrela, do orballo, do albor,
do incansábel regueiro cantador,
dos furacáns, dos mares e do trono.

Pois que gasto barba ben nevada
e teño a cabeza encanecida
vou andando asombrado pola vida.

Aínda agardo, con teima perfiada,
a xeira de amor alporecida
que faga do solpor unha alborada.

Manuel María): Poemas ao Outono

Ningún comentario:

Publicar un comentario